Dag lieve voetstapvolgers,
Deze week heb ik de laatste kilometers geklokt voor mijn Harry Potter-medailles! Precies op tijd voor de release van de nieuwe medaille. Maar daarover later meer! (Dit was de +10)
Nu even naar mijn -5. Vrijdag was mijn eerste van drie operaties die ervoor gaan zorgen dat mijn lipoedeem definitief zich niet meer kan uitbreiden. Een aantal van jullie zal dit nu lezen en denken: "Dewattes?! Wat is dat?" Of "Heeft ze daar last van dan?!". Ja, ik heb blijkbaar al heel lang last van lipoedeem. Tijdens mijn verblijf in Berlijn keek ik naar beneden en zag ik benen die steeds minder gingen matchen met het lijf wat er boven zat. Mijn bovenbenen groeiden langzaam en hoewel ik fanatiek sport en goed op mijn voeding let, gebeurde in die benen helemaal niets. Behalve dan steeds dikker worden.
In juli is dan ook de diagnose "lipoedeem" gesteld. Een ziekte waarbij, door een hormonale disbalans, een ophoping van vet en vocht ontstaat die het lymfstelsel onderdrukt en uiteindelijk beschadigt. Het komt hoofdzakelijk voor op benen en armen. In mijn geval op mijn bovenbenen en onderkant van mijn billen. Het nare van deze vetophopingen is, dat doordat het afvoersysteem verstoord wordt, het alleen met heel veel pijn en moeite kan worden weggewerkt. En helaas is pijn en moeite letterlijk, want het doet namelijk ook zeer. Als het koud is, of warm, heb ik pijn. Als ik het stoot, komen de meest mooie blauwe plekken op mijn benen. De huid is aanrakingspijnlijk. Als ik ren zonder stevige broek, pijn.
De moeite is ook een understatement, want omdat dit vet zo moeilijk weg te werken is, moet je als lipoedeem-patiënt voor één kilo vet misschien wel tien keer zo hard werken dan een persoon met "normaal" overgewicht.
De enige definitieve oplossing is dan ook liposuctie. Perfect, zou je denken, maar helaas: de zorgverzekeraar ziet het weghalen van die kwabben die aan mijn benen hangen, waardoor ik ze niet normaal tegen elkaar aan kan doen, als iets cosmetisch. Want het wordt namelijk niet erkend als officiële ziekte. We zijn gewoon dik en lui. Gelukkig kan ik deze operaties betalen, omdat ik ze in termijnen mag betalen en dus dan maar niet op vakantie ga de komende vijf jaar of zo. Maar voor de meeste patiënten is dit onmogelijk te betalen. Ze zijn gedoemd tot vreselijk pijnlijke massages (trust me, I know) en compressiekleding. En die kleding is soms zo omvangrijk dat broeken niet meer passen en je bijna een assistent nodig hebt om naar de wc te gaan.
En vrijdag was voor mij operatie 1 aan de beurt. De eerste van de drie. Na de intake werd ik door dokter Don afgetekend en werd bepaald dat door mijn harde werken en het harde werken van de endermologie-therapeut een groter gedeelte van mijn been gedaan kon worden. Uiteindelijk werd er geen 5 maar 4,4 liter weggehaald over een groter gebied dan gepland. Hoezo gainz?!? Voor mij een bevestiging dat mijn ingeslagen pad met voeding en sport werkt.
Ook wil de chirurg graag wat doen aan mijn hangende buik. Maar dat is pas voor later want toen ik melde dat daar nog flink wat vet af moest was hij helemaal super-tevreden. Ik ga jullie de bloederige en blauwe details besparen van mijn operatie.. Behalve dan het grappige feit dat Moana, mijn jongste katje blijkbaar de vloeistof die uit mijn benen lekt een soort goddelijke nectar vindt, want ze ging er vandoor met een lekverband en probeerde het vocht uit de lekdekens te likken! Gek beest...
Oh ja, niet compleet onbelangrijk:
Kijk aankomende woensdag 11 januari om 20:30 naar "Puur Geluk" op RTL 4. Want ik kan jullie nu eindelijk vertellen dat ik in dat programma te zien ben met een wel heel bijzondere verrassing!
Tot volgende keer!
Deze week heb ik de laatste kilometers geklokt voor mijn Harry Potter-medailles! Precies op tijd voor de release van de nieuwe medaille. Maar daarover later meer! (Dit was de +10)
Nu even naar mijn -5. Vrijdag was mijn eerste van drie operaties die ervoor gaan zorgen dat mijn lipoedeem definitief zich niet meer kan uitbreiden. Een aantal van jullie zal dit nu lezen en denken: "Dewattes?! Wat is dat?" Of "Heeft ze daar last van dan?!". Ja, ik heb blijkbaar al heel lang last van lipoedeem. Tijdens mijn verblijf in Berlijn keek ik naar beneden en zag ik benen die steeds minder gingen matchen met het lijf wat er boven zat. Mijn bovenbenen groeiden langzaam en hoewel ik fanatiek sport en goed op mijn voeding let, gebeurde in die benen helemaal niets. Behalve dan steeds dikker worden.
In juli is dan ook de diagnose "lipoedeem" gesteld. Een ziekte waarbij, door een hormonale disbalans, een ophoping van vet en vocht ontstaat die het lymfstelsel onderdrukt en uiteindelijk beschadigt. Het komt hoofdzakelijk voor op benen en armen. In mijn geval op mijn bovenbenen en onderkant van mijn billen. Het nare van deze vetophopingen is, dat doordat het afvoersysteem verstoord wordt, het alleen met heel veel pijn en moeite kan worden weggewerkt. En helaas is pijn en moeite letterlijk, want het doet namelijk ook zeer. Als het koud is, of warm, heb ik pijn. Als ik het stoot, komen de meest mooie blauwe plekken op mijn benen. De huid is aanrakingspijnlijk. Als ik ren zonder stevige broek, pijn.
De moeite is ook een understatement, want omdat dit vet zo moeilijk weg te werken is, moet je als lipoedeem-patiënt voor één kilo vet misschien wel tien keer zo hard werken dan een persoon met "normaal" overgewicht.
De enige definitieve oplossing is dan ook liposuctie. Perfect, zou je denken, maar helaas: de zorgverzekeraar ziet het weghalen van die kwabben die aan mijn benen hangen, waardoor ik ze niet normaal tegen elkaar aan kan doen, als iets cosmetisch. Want het wordt namelijk niet erkend als officiële ziekte. We zijn gewoon dik en lui. Gelukkig kan ik deze operaties betalen, omdat ik ze in termijnen mag betalen en dus dan maar niet op vakantie ga de komende vijf jaar of zo. Maar voor de meeste patiënten is dit onmogelijk te betalen. Ze zijn gedoemd tot vreselijk pijnlijke massages (trust me, I know) en compressiekleding. En die kleding is soms zo omvangrijk dat broeken niet meer passen en je bijna een assistent nodig hebt om naar de wc te gaan.
En vrijdag was voor mij operatie 1 aan de beurt. De eerste van de drie. Na de intake werd ik door dokter Don afgetekend en werd bepaald dat door mijn harde werken en het harde werken van de endermologie-therapeut een groter gedeelte van mijn been gedaan kon worden. Uiteindelijk werd er geen 5 maar 4,4 liter weggehaald over een groter gebied dan gepland. Hoezo gainz?!? Voor mij een bevestiging dat mijn ingeslagen pad met voeding en sport werkt.
Ook wil de chirurg graag wat doen aan mijn hangende buik. Maar dat is pas voor later want toen ik melde dat daar nog flink wat vet af moest was hij helemaal super-tevreden. Ik ga jullie de bloederige en blauwe details besparen van mijn operatie.. Behalve dan het grappige feit dat Moana, mijn jongste katje blijkbaar de vloeistof die uit mijn benen lekt een soort goddelijke nectar vindt, want ze ging er vandoor met een lekverband en probeerde het vocht uit de lekdekens te likken! Gek beest...
Oh ja, niet compleet onbelangrijk:
Kijk aankomende woensdag 11 januari om 20:30 naar "Puur Geluk" op RTL 4. Want ik kan jullie nu eindelijk vertellen dat ik in dat programma te zien ben met een wel heel bijzondere verrassing!
Tot volgende keer!