Opnieuw weer een flinke opkomst deze week!!! Supergaaf dat jullie me zo volgen! Graag hoor ik ook van jullie, dus meld je aan voor de nieuwsbrief of laat een reactie achter..
Deze week spreekt mijn titel voor zich.. Ik wil het graag hebben over body-shaming en ik ben een week in het buitenland voor een werk(vakantie)..
Nadat ik mijn 1 maat grotere bikini dan vorig jaar zomer uit de kast pakte, had ik direct een hyperventilatie- en redelijke paniekaanval hoe ik mezelf in vredesnaam in dit vreselijke lijf kon laten zien. En na een jankbui omdat ik het blijkbaar echt heel erg vind dat ik nu dus drie keer zo sterk ben dan een half jaar geleden en vier keer zo ver ren dan vorig jaar, wist ik... "Woman-up.. Shut-up, go for it". Dus 1. Met meer kracht komt meer gewicht en 2. Ja je bent aangekomen en dat zijn niet alleen spierkilo's.. En 3. Het enige wat je kunt doen is de extra-gezond-eten-draad weer op pakken en het lijf "love-en" wat je hebt.
Het ergste is dat ondanks fitter te zijn en niet eens zo heel veel groter dan vorig jaar (toch wel één kledingmaat) ik me dikker voel dan ooit..
Veel dikker dan toen ik maat 56 had.. En dat is precies het probleem bij body-shaming.. Want als iemand een rotopmerking maakt over jouw te gekke nieuwe neongele kniekousen die je supermooi vindt, denk je vast "f*ck you!". Maar zodra iemand wat zegt over het deel waar jij onzeker over bent... Boem.. Janken en de snoeppot opentrekken (bij wijze van dan)..
Dus.. laat je je dan niet body-shamen?! Want zodra ik vanmorgen in mijn "maatje groter"-bikini het strand opliep had ik binnen 5 seconden tien dames gespot die ook niet echt in aanmerking kwamen voor de "perfecte bikini body"-cup 2016.. Althans wat betreft "de wenselijke afmetingen en vormen" wat de maatschappij er van maakt. Maar de bikini's zaten mooi en kleurden goed bij hun bruine lijven.. Dus jammer dan, extra kilo's, hier is de buitenwereld... Lekker in t zonnetje.. Lijken jullie straks mooi minder vol als jullie bruin zijn.. ;)
Natuurlijk ben je dan niet ineens van je onzekerheden af als je je "er niks meer van aantrekt". Want het blijft zeer doen.. En 't geeft een k*tgevoel.. Ik heb geen magische oplossing.. Want ook ik sta huilend in de slaapkamer en soms zelfs zo onzeker dat ik niet eens durf te gaan sporten.. Of mee te doen aan een run waar ik al maanden naar uitkijk. Het enige wat je kunt doen is de tranen wegpoetsen, je mascara bijwerken, je favoriete (sport)kleding aan doen en toch maar gaan.. Want wat ik wel weet is, dat als je die training/run/wat dan ook wel hebt gedaan, je maar één ding kunt ervaren en dat is je succes over jezelf. Als jij denkt dat je het kunt, kan je het ook.. En dan mag iedereen lekker negatief zijn.. Je hebt 't dan maar mooi wel gedaan.. Kracht gevonden in jezelf en op je geheel eigen-wijze!
Wat betreft rennen op vakantie of weg van thuis.. Vaak ga ik met de beste intenties op weg, renkleding en all, maar komt er in de praktijk soms weinig van terecht.. Tot nu toe ben ik meer aan 't knokken met die meters trappen elke dag, want we slapen bovenin het resort en ik vertik 't om als luie toerist met 't busje rondgereden te worden. Dus ik ben qua kilometers lekker op weg en niet te streng voor mezelf, heb tenslotte vakantie.. Wel heb ik al twee keer de fitnessruimte van binnen gezien en flink lopen gooien met gewichten. Het zou zo maar kunnen dat ik fitter thuis kom dan dat ik weg ga..
Dus, met nog een paar dagen te gaan, vind ik dat ik één keer over dit mooie resort moet hobbelen.. Al is het alleen maar omdat ik nog steeds mijn nieuwe sjoes niet heb aangehad...
Tot volgende week!